Halina Beisertówna
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 sierpnia 1944 |
| Przyczyna śmierci |
śmierć w powstaniu warszawskim |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice |
Edmund i Elwira z Olszowskich |
| Krewni i powinowaci | |
| Odznaczenia | |
| |
Halina Beisertówna pseudonim Kasia (ur. 13 kwietnia 1919 w Żydówku, zm. 16 sierpnia 1944) – działaczka ruchu oporu w okresie II wojny światowej[1], harcerka, uczestniczka powstania warszawskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Żydówku na Kujawach, córka Edmunda i Elwiry z Olszowskich[1] (kuzynka generała Stefana Roweckiego ps. „Grot”[2]). Ukończyła szkołę średnią[potrzebny przypis]. Harcerka, ochotniczka z hufca szkolnego PWK w Gdyni[potrzebny przypis].
W konspiracji była:
- łączniczką Departamentu Informacji Delegatury Rządu[1],
- członkiem zespołu redakcyjnego i sekretarzem pisma „Rzeczpospolita Polska”[1].
Ukrywała Żydów. Zatrzymała i ostrzegła niedoszłych uczestników zebrania w „spalonym” lokalu konspiracyjnym przy ulicy Księdza Skorupki w kwietniu 1944 roku. Uratowała dokumenty – w tym spis adresów – z opieczętowanego przez Gestapo lokalu powielarni przy ulicy Solec 53 i redakcji na ulicy Tamka 37[potrzebny przypis].
W powstaniu warszawskim pracowała przy ulicy Stanisława Moniuszki w zespole redakcyjnym „Biuletynu Zaginionych” i sekretarzowała w „Rzeczypospolitej Polskiej”. 15 sierpnia została ciężko poparzona w wyniku ostrzału lokalu sekretariatu Departamentu Informacji[1]. Zmarła następnego dnia w wyniku odniesionych ran[1].
Z relacji Włodzimierza Wnuka wynika, że Halina Beisertówna stała przy oknie z koleżanką w lokalu Departamentu Informacji przy ul. Moniuszki, kiedy pocisk „szafy” trafił ukosem w otwarty balkon, przy którym znajdowały się butelki z benzyną[1]. Dziewczęta biegły płonąc i wołając o ratunek[1]. Ogień udało się zgasić dopiero piaskiem[1]. Spalone do czarnej skóry, przeniesione do powstańczego szpitala, zmarły w męczarniach[1].
Pochowana wraz z siostrą Zofią na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[1](kwatera 25A-8-23)[3]. Przedstawiona pośmiertnie do odznaczenia Krzyżem Walecznych[1].
Jej młodsza siostra Zofia ps. „Kama” była łączniczką batalionu „Karpaty” pułku KG AK „Baszta”[1]. Poległa 1.09.1944 r[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Muzeum Historii Kobiet. Ostatni dostęp: 2012-01. feminoteka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-04)].
- Polska Podziemna. Biuro Delegata Rządu na Kraj. Część II. Ostatni dostęp: 2012-01
- Wspomnienia Janiny Czaplińskiej. Ostatni dostęp: 2012-01